سایه سار مهربانی

دلم پر از شورو هیجانه.

دلم میخواد فریاد بکشم و بلند بلند آواز بخونم. گاهی که خیلی استرس مند یا دلخور و غمناکم آواز میخونم. هر آوازی....  هر آوازی... امروز صبح تو حموم این رو میخوندم: با سقوط دستای ما در تنم چیزی فرو ریخت...  خوندمش تا نصفه. بی هدف.... آروم هم. چون دیانا و بیشتر مردم شهر خواب بودند. من عاشق تحولم و تحول هم به یقین هیجان به دنبال داره. 

دلم به امیدی که همیشه دارم قرصه.

چقدررر کار دارم.

سایه سار مهربانی...

از وقتی یادم میاد عاشق تیم فوتبال ایتالیا بودم و استقلالی. ریشه در علاقه های خانوادگی هم نداره ها. چون خانواده هیچ کدام ایتالیایی نبودند. البته همسر جان بنده هم استقلالی و هم ایتالیایی هستند کاملا بدون هماهنگی قبلی. دوران نوجوانی مصادف بود با اوج فوتبال ایتالیا. چقدر ستاره بارون بود این تیم. اصلا خون آدم روشون میجوشید. تیم بی نقص از هر نظر. یادمه تو فاینال جام جهانی ۹۴ که ایتالیا و برزیل با هم بازی میکردند باز هم بازی ها نیمه شب بود و  هم من کامل بازی رو دیدم و تنها تنها از تیم محبوبم طرفداری کردم و وقتی تو پنالتی ها باخت اشک ریختم . آره اشک ریختم. یه همچین هواداری بودم من. .بازی های یورو ۲۰۱۶ را جسته گریخته و بیشتر نتایج را دنبال میکنم. اما همسر جان آخر شبی ها را هم میبینند. دیشب خیلی دلم میخواست بازی ایتالیا_ آلمان رو تماشا کنم. توان بیدار بودن را هم در خود نمیدیدم. در هر صورت دختری رو که بردم اتاقش بخوابونم طبق معمول برخی شبها کنار تختش خوابم برد و بیدار که شدم بازی شرپع شده بود. من هم کمی که کارهای عقب مونده رو سر و سامان دادم نیمه اول به پایان رسیده بود و کنار همسر سایه سار مهربانی...ادامه مطلب

من معمولا خوب همزاد پنداری میکنم. بخصوص با حس های تنهایی. آه عزیزم چقدر حس تنهاییت رو خوب حس کردم... . اینقدر که ... . برخورد ناخوداگاهی داشتم که دوستش نداشتم. اما خوب ... . درست یا غلطش رو مطمئن نیستم اما گمونم بی تفاوت بودن خوب نبود. در هر صورت هر کسی یکجور بچه شو تربیت میکنه. برخی هم تلاش خاصی در این زمینه نمیکنند.فقط تونستم باهات ابراز همدردی کنم. باید بدونی پشتت پره اما ...اما باید هم بدونی از الان ‌‌و یاد بگیری که خیلی ها حس قشنگ تو و نگاه زیباتو ندارند. بی مهری ها آروم آروم خودشونو بهت نشون میدن. باید یاد بگیری از خودت حفاظت کنی. باید بدونی که وجودت خیلی باارزشه. آخ بس کنم. هر چه سعی کنم باز هم یکسری حفره هست. فقط خدایم کمکم کن که بتونم درونت رو قوی کنم و اتکا به خودت رو زیاد کنم. هر چیز یک تجربه است. من هم مدام در حال آزمون و خطا . فقط بدون که عاشقانه دوستت دارم همه روزگار.  سایه سار مهربانی...ادامه مطلب

کمی گنگ و مبهم شاید پست قبلی رو نوشتم اما دغدغه ای است مداوم برایم. اینکه مدام بخواهم حس خوب به دخترم منتقل بشه و نگران باشم که همه چی درست پیش بره. با همسر جان کلی در این مورد صحبت کردیم و نگرانی های خودمون رو بیان کردیم. نمیشه همه چیز را کنترل کرد. من اشتباه میکنم. میدونم ولی به عمل دراوردنش سخته که بنشینی و ناکامی های فرزندت را ببینی. اما گاهی لازمه که بچه ات شکست هایی رو تجربه کنه تا به قول معروف بدونه که دنیا دست کیه! باید مراقب بود و مدام پایش کرد. مدام... . اما ریسک رو باید انجام بده و باید بکذاریم تا افراد مختلف همسن خودش یا بزرگتر را ببینه تا کم کم عادت کنه که با چه موجوداتی قراره در آینده برخورد کنه. من فقط باید بگم که باید امیدوار باشیم که هم نسل های دختر ما اشتباه های فرهنگی را باز با خود یدک نکشند. خیلی امیدوارم که کم کم این فقر شدید فرهنگی که خیلی سخت درست میشه یه جوری از یک جایی اصلاح بشه. این یک حرکت چندین ده یا صد ساله است و به همین سادگی نیست. دیدن رفتار و گفتار برخی بچه ها همین حالاش هم آدم رو ناامید می کنه . نمیخوام موج منفی ارسال کنم اما خوب باید یه کاری کرد. سایه سار مهربانی...ادامه مطلب

همیشه به این معتقد بوده و هستم که هر بلایی سر ما زن ها بیاد بیشترش از هم جنس های خودمونه. تا زمانی که ما خودمون این حسادت های احمقانه و حرف مفت زدن ها و همه این دشمنی های بی پایان را کنار نگذاریم چیزی درست نمیشه. وقتی خود زن ها اولین کسی هستند که بدون توجه به اینکه خودشون زن هستند و دختر دارند و.... خیلی راحت پشت سر دخترهای دیگه، زنهای دیگه هر چه، هر چه میخواهند میگویند و شوهرشون، پسرشون و برادرشون اگر اسیر زنی، یا دختری بشن نفرین و لعنت را نثار اون زن یا دختر میکنند. میگن اون باید خودشو جمع کنه و یه جوری لباس بپوشه که مردها رو هوایی نکنه. اگه زنی یا دختری زیباتر و جذاب تر از خودشون به چشم بیاد از هر ترفندی برای کم جلوه دادن زیبایی یا جذابیتش استفاده میکنند. اگر زنی موفق تر از اونها باشه بی شک هزاران عیب نهفته اش را که از دیده دیگران نهان مانده رو میکنن تا یه وقت اون موفقیتش زیاد تاثیر گذار نباشه. البته خوب به طبع من جمع بندی نمیکنم و میدونم که همیشه استثناهایی هم هستند. اما معتقدم تا خود زنها فکرشون درست نشه نمیتونن بچه سالمی از نظر روحی و فکری پرورش بدن و همچنان جامعه از این نظرها و سایه سار مهربانی...ادامه مطلب

مدتی است که هر از چندگاهی فکر میکنم به زمانی که مامان همسن من بود. چقدر روزگارش با الان من متفاوت بوده. خوب این طبیعیه. چیز عجیبی نیست. این که زندگی ها عوض شدند. ارزش ها عوض شدند. آره اما اون زمان  مامان من من رو هم داشت. نوه هم داشت. داغ فرزند از دست رفته اش هم تازه بود. به روزهایی فکر کردم که روزگار مامان جوان من چقدر آشفته بوده. خوب درسته خیلی از این اتفاقها انتخاب مامان نبودند اما مامان انتخابهای اشتباه هم زیاد کرد. در زندگی رو به روی خودش بست و ما رو هم کشید تو. حالا هر کی زورش رسید در رو باز کرد  و پرید بیرون. حالا بماند با چه حال و روزی و هر کی هم نه، موند همون تو. به روزهای الان خودم فکر میکنم که تنها دخترم  فقط سه سال از اون روزهای بچه آخر مامان (من)بزرگتره. آره... . روزهای من خیلی با مال مامان فرق داره. شاید حمایت هایی که مامان ازشون برخوردار بود رو من ندارم و اون چیزهایی که من دارم و او نداشت. فکر که میکنم تفاوتهای زیادی پیدا میکنم. شاید او هم تو سی و هفت سالگیش دلش خیلی میگرفته و دلش میخواسته اوضاعش طور دیگری باشه. چه سی و هفت سالگی ای داشتی مادر من. بدو سایه سار مهربانی...ادامه مطلب

وقتی رفته بودم دنبال دختری خانم مربی ای که بعدازظهر ها پیششون میمونه برگه نقاشی شده و نیم رنگ شده ای رو داد به دستم که در منزل رنگ کنه. خانم مهربانی است. گفت که دختری خیلی مرتب و خوب رنگ کرده. این هیچی. نفسکم مرتب و خوب رنگ آمیزی میکنه همیشه مگر اینکه حوصله نداشته باشه. اما بعدش گفت از رنگهای شاد استفاده میکنه و این خیلی خوبه. خوشحال شدم. مدیرشون هم که همون دور و بر بود گفت بله دخترمون دختر شادیه. خانم مربی پرسید ارتباطش با پدرش خوبه؟ که جواب من عالی بود. خدا رو شکر کردم بابت این شادی و این ارتباط خوب. آخه گاهی نگران میشم نکنه گاهی من عصبی میشم دخترکم شاد و خوشحال نباشه. خوبه که شادی امیدم. سایه سار مهربانی...ادامه مطلب

من به این باور دارم که آدم ها همه کارهاشون متناسب با شخصیتشون هست. مثلن راه رفتن، رانندگی کردن، صحبت کردن و خلاصه خیلی از رفتارهاو عملکردهای دیگه شون در راستای شخصیت آنهاست. میشه حدس زد البته باید خاطر نشان کنم که تقریبا نه کاملن که هر کاری را چگونه انجام میدهند. آدم های بی ملاحظه هم که نگو .... همیشه بی ملاحظه اند و کم میشه ازشون توقع داشت کاری رو انجام بدهند که امیدوار کننده و مثبت باشه. آدم های شلخته و بی نظم حتی تو صحبت کردنهاشون که دقت میکنی انسجام خاصی درش نمیبینی. برعکس هم به یقین صادق هست. آدمی که مرتبه نوشتن،راه رفتن و رانندگی کردنش هم نظم داره توش. حالا چی شد که به صرافت نوشتن این پست افتادم بماند چون نوشتنی نیست و کمی تا قسمتی حال بهم زنه. بله... سایه سار مهربانی...ادامه مطلب

صبح با اون معجون عسل و آویشن و کمی سرکه ی خودم که معمولن صبح ها قبل از مصرف هر چیزی میل میکنم پشت پنجره آشپزخونه ایستاده بودم و به رفت و آمدها نگاه میکردم. صبح به نسبت خلوتی است. دخترکانی که همراه مادران و به ندرت با پدران در حال رفتن به مدرسه اند. حدودای هفت صبح. باز نگاه میکنم... به ساختمان روبرو که انگار مدتهاست همین شکل و فرم رو داره. دخترکان همچنان از خیابون به پایین سرازیر میشن. دو تای اونها که کمی بزرگترند با هم همراه شدند. نوشیدنیم داره کل بدنم رو گرم میکنه. حس گرمای دلنشینی داره تو این رخوت صبحگاهی. دختری هوس دیدن فیلم ننه نقلی رو کرده بود و صدای فیلم به گوش میرسه و دوبله نه چندان درخوری که روی شخصیت رابعه اسکویی گذاشتند ومدام ناخراش تکرار میکنه رشیییییید. البته چیزی برام ناخوشایند نیست در این صبحگاه دلنشین. قیافه ی خوشگل و یه کوچولو بهم ریخته ی اول صبحش به خاطرم میاد که عروسک به بغل دنیامو اول صبح شیرین کرد. بهش سر میزنم لقمه هاشو هنوز تموم نکرده . آروم آروم میخوره.کار خاصی ندارم. آماده بشم و برم کنارش. تو مسیر رسیدن به محل کارم به این فکر میکردم که صدای علیرضا قربانی چق سایه سار مهربانی...ادامه مطلب

چند وقت پیش یکی از بچه های محل کارم در مورد مادربزرگش صحبت میکرد. میگفت که خیلی استخوان بندی سفت و سختی داره. گفت از روی نردبان افتاده و فقط کمی کوفته شده کمرش و با ماساژ حل شد. مادربزرگ هفتاد و چند ساله ی امیر خان ما علاوه بر اینکه کارهای روزمره خودش رو انجام میده در اوقات فراغت به رنگ کردن خونه و سقف میپردازه که خوب گاهی یه حادثه کوچولو هم براش پیش میاد! من به تعریف‌های بامزه ای که امیر از مامان بزرگ میکرد میخندیدم و چندین بار هم « خدا حفظشون کنه » رو به زبون میاوردم و در دل ایشون و کلن این تیپ آدم های مسن را تحسین میکردم. دلم میخواد در دوران پیری خودم اینطوری سرحال باشم و کارهام رو خودم انجام بدم و یک آدم در جا بمون و روزمره نباشم. چشمی هم به کمک فرزند نداشته باشم. پویا و فعال باشم بدون توجه به گذر سالها. حسرت خوردم به حال اون پیرمرد و پیرزنهایی که مثل مامان خودم سالهای ساله که خودشون رو بازنشسته کرده و تا کسی نباشه نه جایی میرن نه کاری میکنند ... . خوب بچه ها هستند دیگه. ماشالا کم هم که نیستند. بچه ها وظیفه خودشون میدونند که برای پدر و مادرشون کاری انجام بدهند ولی به نظر من با سایه سار مهربانی...ادامه مطلب